شترمرغ بزرگترین و سنگین ترین پرنده زنده است. همانطور که از نام گونه اش شترمرغ پیداست، زمانی شترمرغ به دلیل گردن دراز، چشمان برجسته و مژه های فراگیر و همچنین راه رفتن لرزانش به “پرنده شتر” معروف بود. همچنین شترمرغ نیز مانند شتر می تواند دمای بالا را تحمل کند و برای مدت طولانی بدون آب بماند.
از آنجایی که بسیار سنگین است، این پرنده بی پرواز که هرگز نمی تواند به آسمان برود. در عوض، برای اجرا ساخته شده است. پاهای بلند، ضخیم و قدرتمند آن می تواند مسافت های زیادی را بدون تلاش زیاد طی کند و پاهایش برای سرعت بیشتر فقط دو انگشت دارند.
را
شترمرغ ها می توانند در سرعت های کوتاه تا 43 مایل در ساعت (70 کیلومتر در ساعت) بچرخند و می توانند سرعت ثابت 31 مایل در ساعت (50 کیلومتر در ساعت) را حفظ کنند. تنها یک قدم می تواند 10 تا 16 فوت (3 تا 5 متر) طول داشته باشد – این از بسیاری از اتاق ها طولانی تر است! هنگامی که خطر تهدید می شود، شترمرغ ها می توانند به راحتی با فرار از آن فرار کنند. جوجه های شترمرغ می توانند در سن یک ماهگی با سرعتی نزدیک به 35 مایل در ساعت (56 کیلومتر در ساعت) بدود!
اگر نمی توانند پرواز کنند، چرا بال دارند؟ یک چیز، شترمرغ‌ها بال‌های خود را بیرون نگه می‌دارند تا در هنگام دویدن به تعادل کمک کنند، مخصوصاً اگر به‌طور ناگهانی تغییر جهت دهند. اگرچه استفاده اصلی آنها، همراه با پرهای دم، برای نمایش و معاشقه است. شترمرغ برای نشان دادن تسلط، سر خود را بالا می گیرد و بال ها و پرهای دم خود را بلند می کند. برای نشان دادن تسلیم، سر، بال ها و دم به سمت پایین افتاده اند.
برخلاف بیشتر پرهای پرندگان، پرهای شترمرغ شل، نرم و صاف است. آنها مانند پرهای پرندگان دیگر به هم نمی‌چسبند و به شترمرغ‌ها ظاهری «پش‌دار» می‌دهند. پرها همچنین می توانند در باران خیس شوند، زیرا شترمرغ غده خاصی را ندارد که بسیاری از پرندگان باید در هنگام پر کردن پرهای خود را ضد آب کنند. شترمرغ های نر بالغ دارای پرهای سیاه و سفید قابل توجهی هستند. پرندگان نابالغ و ماده های بالغ دارای پرهای قهوه ای مایل به خاکستری هستند.
شترمرغ ها به صورت گروهی زندگی می کنند که به دفاع کمک می کند. آنها با گردن بلند و دید دقیق خود می توانند فواصل دور را ببینند، بنابراین در یک گروه حداقل یکی از آنها احتمالاً متوجه نزدیک شدن خطر می شود. شترمرغ ها گاهی اوقات در یک گله بزرگ 100 تایی یا بیشتر جمع می شوند، اما اکثر گله ها کوچکتر هستند، معمولاً حدود 10 پرنده یا فقط یک جفت نر و ماده. این گروه‌ها یک ترتیب نوک زدن دارند، با یک نر غالب که یک قلمرو را ایجاد و از آن دفاع می‌کند، یک ماده غالب به نام «مرغ اصلی» و چندین ماده دیگر. نرهای تنها ممکن است در طول فصل تولید مثل بیایند و بروند.
بر خلاف افسانه رایج، شترمرغ ها سر خود را در شن فرو نمی کنند! هنگامی که شترمرغ احساس خطر می کند و نمی تواند فرار کند، روی زمین می افتد و بی حرکت می ماند و سر و گردنش صاف روی زمین در مقابلش قرار می گیرد. از آنجایی که سر و گردن کم رنگ هستند، با رنگ خاک ترکیب می شوند. از دور فقط به نظر می رسد که شترمرغ سرش را در ماسه فرو کرده است، زیرا فقط بدنش قابل مشاهده است. برخی از تخم‌های شترمرغ توسط کفتارها، شغال‌ها و حتی کرکس‌های مصری تلف می‌شوند که با انداختن سنگ روی آنها، تخم‌های باز را می‌شکنند. اما هنگامی که یک شترمرغ بالغ تهدید می شود، با یک پای پنجه دار حمله می کند که لگدی به اندازه کافی قوی برای کشتن یک شیر وارد می کند.
زیستگاه و رژیم غذایی
بومی آفریقا، شترمرغ ها در مناطق ساوانا و بیابانی یافت می شوند، جایی که در میان زرافه ها، گورخرها، وحشی ها و غزال ها چرا می کنند. شترمرغ ها همه چیزخوار هستند و در آن زمان از سال هر چه در زیستگاهشان موجود است می خورند. آنها بیشتر از گیاهان، به ویژه ریشه، برگ و دانه می خورند، اما حشرات، مارها، مارمولک ها یا جوندگانی را که در دسترس هستند نیز می خورند. همانطور که شترمرغ غذا می خورد، غذا در محصول در بالای گلو جمع می شود تا زمانی که یک توده به اندازه کافی بزرگ باشد که در گلو بلغزد.
شترمرغ ها چیزهایی می خورند که سایر حیوانات قادر به هضم آن نیستند. آنها ماسه، سنگریزه و سنگ های کوچکی را می بلعند که به خرد کردن غذا در سنگدان کمک می کند. روده‌های سخت آنها 46 فوت (14 متر) طول دارد – اگر آنها را دراز کنید – تا جایی که ممکن است مواد مغذی را جذب کنند. شترمرغ ها نیازی به نوشیدن آب ندارند، زیرا آنچه را که نیاز دارند از گیاهانی که می خورند به دست می آورند، اما اگر به چاله آب بیایند می نوشند. آنها همچنین روش خاصی برای بالا بردن دمای بدن خود در روزهای گرم برای کاهش از دست دادن آب دارند.
animals.sandiegozoo.org
